Şu an şu saatte aslında yapmam gereken bir ödev var.. Daha doğrusu çoktan yapmış olmam gereken.. Normalde bu tip şeyleri zamanını geçirmeden yapıp teslim ederim ancak üniversitede ödev veren ve bunu assignment adı ile süsleyen zihniyeti bi parça olsun kınamadan alt paragrafa geçmek istemiyorum.. Yine de tabii ki "eeeh yetti artık!" ünlem cümlesi ile soluğu blog'da almamın sebebi sadece bu assignment'ı yapmaya üşenmem değil zira çok dertliyim be fellow'er..
Sözlük ekolüne ait bu "çok dertliyim.." ifadesi belki şu anki ruh halim için fazla dramatik olur.. Veya yetersiz kalır, tam olarak emin değilim.. Ama bir çok mevcut web sayfasında ve çeşitli sevimlisel forumlarda bulunan "ruh hali" kısmında şu an "mutsuz"u seçeceğimden emin olacak şekilde depresifim.. Sebebi nedir diye merak edenler okumaya devam edebilir ama yazıyı okumayı burada bitiren ve "Eööh bi olayı yokmuş ya, depresyon vs.leri bro." cümlesi ile kendini ifade edenlerinizi de anlayışla karşılarım.. *sit-com kahkahası* Ama tam olarak sebebi nedir, onu yazacağım da tam olarak kesin değil..
Kabul ediyorum bu aralar fazla dramatik, duygusal, hassas bir moddayım.. Ve genelde bu tarz "gloomy" kişilere karşı da olumsuz önyargılarım vardır.. (gmail adresinin gloomy ile başladığına bakmayın.. gençtik, cahildik, anlamını "karamsar" değil "karanlık" zannediyorduk ve isme ilham kaynağı olan aynı adlı ayıcığın çok hayranıydık..yani yalnızca ben hayranıydım..neyse) Ancak şu sıralar -en azından şu dakikalarda hayatımın arka fonunda sürekli Creep çalıyor sanki.. Hani şu an anlatmak istediğim ama anlatamadığım sıkıntım öyle rahatsız ediyor ki beni neredeyse itiraf.com'da çokanlatasımvaramagizlice kullanıcı adıyla bir hesap açıcam ve 7981 kelimeyle derdimi anlatıcam.. Ama bunu yapma olasılığım gerçekten çok düşük ki üye olsam dahi bu nick'i artık alamam ancak beğenen varsa bu "hüzünlü gecenin" hatırası olarak kendisine hediye etmek isterim.. Ortak hesabımız olur hatta falan.. (kabul ediyorum bu son cümle biraz fazla fictional oldu..) Yine de buraya yazmak da iyi geldi, hakkınızı yememek lazım 'lol..
Yazıyı burada noktalıyorum çünkü sayfalarca yazsam da konuya girmeyeceğimi anlamış bulunmaktayım.. E böylesi anlatını da dinleyeni de (veya bizim durumumuzda okuyanı) çok bunalttığı için "ya çok üzüldüğüm bi şey var, paylaşmak istiyorum ama istemiyorum da.. bilemiyorum söylesem mi..ama bak aramızda kalıcak..yok ya söylemicem tamam" temalı yazıma burada noktayı koyuyorum.. Sizin de bana hak verebileceği gibi kısa vadeli çözümler arasında sarhoş olup uyumak, Gönül Dostu Füsun'un sesini ve çaldığı şarkıları dinlemek ve yarım kalan ödevimi yazıp bitirmek var.. Bu üçü de bende geçici süre ile bilinç kaybına sebep olacağından sıkıntımı unutmuş olacağım.. (bkz: mini çakal) Uzun vadeli çözümler ise genelde moral verici ve teşvik edici cümlelerin arasına sıkıştırılmış emir kipleri oluyor, örnekleri çok bilindik ve klişe olduğu için yazmıyorum ama "Git konuş onunla." cümlesini yazalım ile uzun vadeli çözümleri de boynu bükük bırakmış olmayalım..
Gloomy mode off ....... ama şimdilik.. kendimi kandırmamın bi alemi yok değil mi?! :alaycı-ve-hüzünlü-gülümseme:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder