Hepimizin hayatı bi şeyleri açıklamakla geçiyor aslında diye düşünüyorum.. Yani, anne baba başta olmak üzere etrafımızda hesap verdiğimiz ve cümlelerimizin sonuna iki nokta üst üste koyduğumuz o kadar çok insan var ki tahammül edebilmemiz bile başlıbaşına bi alkış sebebi..
Düşünün, en yakın arkadaşımıza bile bi takım açıklamalar yapmakla hükümlüyüz.. "Ama buna bi manada 'dertleşmek' de diyebiliriz Syntinen?!" cümlesi kurulabilir pek ala bunları okuduktan sonra.. Ama öyle değil işte, arada incecik bir çizgi var..
Ne var yani ben bazı şeyleri kendim yaşamak istiyorsam?! "Neden?" sorusuna "Bilmem." diye cevap verip bunun yeterli olmasını istiyorsam?! Gayet normal istekler bunlar di mi?! Bence de..
Bu kadar stres dolu bi şey yazmak istemezdim, aslında şu anki ruh halimle bu yazdıklarımın da pek alakası yok ama nedense elimden böyle çıkıverdi.. Veya aklımdan.. Nerden çıkması size daha şık geliyorsa kafanızda orayı canlandırın lol.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder